นิทานธรรมะสอนใจ "รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง"

** ธรรมภาษิตสอนใจ **
     ยามมีปัญหาอย่าโทษแพะ  เวลาเกิดปัญหาหรือมีข้อผิดพลาดขึ้นมา แทนที่จะมองหรือเพ่งโทษคนอื่น ควรหันมามองที่ตัวเราเอง ดังเช่น นิทานเรื่องนี้
   มีชายตาบอดคนหนึ่งไปเยี่ยมเพื่อน นั่งคุยกันเพลินจนถึงค่ำชายตาบอดก็ขอตัวกลับบ้าน เจ้าของบ้านยื่นโคมไฟให้ ชายตาบอดถามว่าให้เขาทำไมในเมื่อเขาตาบอด เจ้าของบ้านบอกว่ามันไม่จำเป็นกับคุณก็จริง แต่มันช่วยให้คนอื่นเห็นทางและไม่เดินมาชนคุณ ชายตาบอดเดินมาได้สักพักใหญ่ก็มีคนเดินมาชน ชายตาบอดโมโหมาก พูดขึ้นว่า "แกตาบอดหรือไง ไม่เห็นโคมไฟของฉันหรือ" คนที่เดินมาชนพูดตอบว่า "ขอโทษครับ แต่โคมไฟของคุณมันดับไปตั้งนานแล้ว"
   นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า เราควรจะนึกถึงคนอื่นถึงแม้เราตาบอด เราไม่จำเป็นใช้โคมไฟแต่โคมไฟจะช่วยส่องทางให้คนอื่นเดินได้สะดวกและไม่เดินชนตัวเรา การเอื้อเฟื้อต่อคนอื่นก็มีผลดีกับตัวเราด้วย และนิทานเรื่องนี้ยังเตือนใจเราว่า เมื่อเกิดปัญหาหรือความผิดพลาดขึ้น อย่าพึ่งโทษคนอื่นให้กลับมามองที่ตัวเองก่อน ถ้าเราไม่หันกลับมามองที่ตัวเอง เราก็ไม่ต่างจากคนตาบอด ซึ่งคนส่วนมากเวลาเกิดความผิดพลาดขึ้นมามักจะโทษคนอื่นก่อนเสมอ แต่ลืมดูตัวเอง ทั้ง ๆที่สาเหตุมันเกิดจากตัวเอง แต่มองไม่เห็น มัวแต่เพ่งโทษคนอื่น ดังคำที่ว่า "รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง"

มูลนิธิพุทธปรัชญา..